شایعات کامپیوتری یا نکاتی درباره استفاده درست از کامپیوتر

برای بسیاری از مردم جهان، کامپیوتر هنوز یک معماست. آغاز این معما از همان روزهای اولیه بوجود آمدن این پدیده شروع می شود. زمانی که تنها عده ای حرفه ای آن را می فهمیدند و شاید نمی خواستند دامنه ی این دانشِ اختصاصی فراتر رفته و کاربران بیشتری را در بر بگیرد. اما در هر صورت در طی این 20 سال اخیر سازندگان نرم افزار و سخت افزار، تمام تلاش شان این بوده که با استفاده از پیام های خطا، رابط های نرم افزاریِ بیشتر و حتی با برچسب زدن بر روی سیم هایی که وارد کامپیوتر می شوند، آن را برای کاربرانِ عادی قابل فهم تر سازند.

برای خواندن بقیه ی شایعات به ادامه ی مطلب بروید.

با وجود همه ی تلاش هایی که برای فهم بهتر کامپیوتر صورت گرفته، اما هنوز قسمت هایی وجود دارندکه بسیار تخصصی بوده و تنها افراد حرفه ای به آن وارد هستند و در اصل چون اطلاعات کاربران عادی در مورد این بخش ها بسیار کم است، حرف و حدیث های موجود در حول و حوش آنها نیز بیش از سایر قسمت ها می باشد.

در این مقاله سعی می کنیم به برخی از تصورات موجود درباره ی سخت افزارها، نرم افزارها و اینترنت اشاره کرده و سوالات تردیدآمیزی را که در این خصوص وجود دارند، پاسخ دهیم. درستی یا نادرستی مطالبی که در مورد کامپیوتر شنیده اید می تواند در استفاده ی بهتر از آن شما را کمک کند. در ضمن توصیه می کنیم هر چیز واهمه انگیزی را که درباره ی کامپیوتر می شنوید، باور نکرده و همواره با افزایش سطح علمی و آگاهی اتان خود را برای مقابله با هر شایعه ای آماده کنید.

● شایعات سخت افزاری

▪ آیا برای این که کامپیوتر دیرتر خراب شود باید آن را در تمام مدت روز روشن نگه داشت؟

اگرچه چنین تصوری در ابتدا مضحک به نظر می رسد اما بسیاری از کاربران چنین روشی را دنبال می کنند و در تمام مدت استفاده از کامپیوتر آن را روشن می گذارند بدون توجه به این موضوع که تمام اجزای داخل کامپیوتر الکتریسته مصرف می کنند. برای مثال یک مانیتور معمولی در هر ساعت 130 وات برق مصرف می کند. اگر این مانیتور 10 ساعت روشن بماند در طول 250روز چیزی حدود 325 کیلووات برق مصرف خواهد کرد.

بسیاری فکر می کنند روشن و خاموش کردن کامپیوتر از عمر آن می کاهد، در صورتی که چنین نیست. برای مثال درایو دیسک سخت را در نظر بگیرید. اکثر مردم فکر می کنند اگر سیستمی زیاد راه اندازی شود، درایو دیسک سخت آن خراب می شود. در صورتی که این تصور غلطی است. آقای Richard Van Dyke رییس بخش مهندسی شرکت Maxtor در این باره چنین می گوید: «اکثر شرکت هایی که درایودیسک سخت تولید می کنند پس از هر سری تولید، نمونه هایی از درایو را آزمایش کرده و چیزی حدود هزار بار آن را روشن و خاموش می کنند. نتایج این آزمایش ها نشان می دهند که یکی دوبار خاموش کردن سیستم در طول روز هیچ ضرری برای آن نخواهد داشت. پس روشن نگه داشتن کامپیوتر در طولِ روز باعث مصرف زیاد جریان الکتریسته شده و هیچ سود دیگری ندارد».

▪ آیا ارزانتر و آسانتر نیست که اجزای یک کامپیوتر را جداجدا خریداری کرده و سپس خودمان آن را سر هم کنیم؟

این کار چندان هم آسان نیست. برای انجام چنین عملی، شما به اطلاعاتی درباره ی روابط موجود بین اجزای سخت افزاری کامپیوتر نیاز دارید. یعنی شما باید بدانید که کدام یک از اجزا داخلی با یکدیگر سازگارند. برای مثال در یک برد اصلی، شیاری برای قرار گرفتن CPU وجود دارد که می تواند از نوع Slot1 , Socket7 و Socket 370 باشد. اگر شما ندانید که هر یک از این شیارها چه ویژگی هایی دارند به این ترتیب در انتخاب یک CPU که بتواند با برد اصلی اتان سازگاری داشته و کار کند دچار مشکل خواهید شد. علاوه بر این، سر هم کردن یک کامپیوتر به مهارت فنی زیادی نیاز دارد. چرا که شما مجبور خواهید بود در یک جای تنگ با یک سری پیچ و اتصال سازِ(Jumper) ریز، کار کنید. همچنین لازم است که کاملاً به مهارت خود اعتماد داشته باشید. چون وقتی می خواهید بعضی از اجزا را جاگذاری کنید باید بدانید که چه مقدار باید آن را فشار دهید تا آن قسمت نشکند.

از طرفی هزینه سرهم کردن یک کامپیوتر معمولا "بیشتر از خریداری یک سیستم بسته شده است. چون شما اجزا را به صورت تک تک خریداری می کنید و خرید انبوه ندارید نمی توانید از تخفیف لازم برخوردار شوید. اما شرکت هایی که کارشان سرهم کردن کامپیوتر و فروش آن است می توانند از کارخانجات تولید کننده تخفیف گرفته و در نتیجه کامپیوتر هایشان ارزانتر تمام می شود. شما برای سرهم کردن یک کامپیوتر لازم است که اجزایی مانند درایودیسک سخت،دیسک درایو، حافظه، پردازشگر، مانیتور، سیستم عامل، صفحه کلید، ما وس، برد اصلی، درایودیسکت، مودم، Case و سایر اجزای دیگر را خریداری کنید. یک چنین کامپیوتری برای شما گران تمام می شود. یک کامپیوتر آماده و خوب با مارکی شناخته شده چیزی حدود 000/650 تومان است در حالی که هزینه بکار رفته در یک کامپیوتر سرهم بندی شده، حدوداً 3 برابر می شود.

البته سرهم کردن یک کامپیوتر و تهیه ی اجزای داخلی آن توسط خودتان فوایدی نیز دارد؛ از جمله این که دقیقاً چیزی را که می خواهید، می خرید گرچه بعضی از شرکت ها نیز وجود دارند که به شما اجازه می هند کامپیوتر دلخواه تان را خودتان سفارش دهید. در میان این شرکت ها می توان به Gateway و Dell اشاره کرد. برای تهیه کامپیوتر از این شرکت ها فقط کافی است که مدل و نوع هر جزء تان را تعیین کنید، پس از یک هفته کامپیوتر دلخواهتان سر هم بندی شده به شما تحویل داده می شود.

▪ آیا می توان با دستکاری کردن CPU سرعت آن را افزایش داد؟

برخی تصورمی کنند که با زیاد کردن سرعت یک CPU می توانند بدون پرداخت مبلغی سرعت پردازش داده ها را افزایش دهند، غافل از این که این عمل بیشتر می تواند موجب بد کار کردن سیستم گردد.

منظور از افزایش سرعتCPU، دستکاری کردن آن به نحوی است که سرعت آن بیشتر از سرعت اعلام شده توسط کارخانه ی تولیدکننده گردد. برای مثال با تنظیم مجدد اتصال سازهای (Jumpers) موجود بر روی یک پردازشگر Mhz700 مدل Athlon می توان سرعت آن را به Mhz800 رساند و علت این که می توان با تنظیم اتصال سازها سرعت را کمی افزایش داد این است که تولیدکنندگان پردازشگر معمولاً سرعتی کمتر از سرعت نهایی یک تراشه را برای آن اعلام می کنند. در اصل از نظر فنی هیچ مشکلی در ارتباط با افزایش سرعت پردازشگر نباید رخ دهد و البته افراد حرفه ای و وارد می توانند این کار را انجام دهند.

اما اگر شما به عنوان یک کاربر معمولی بخواهید چنین کاری بکنید در حقیقت سیستم خود را در معرض خطر قرار داده و امکان دارد آن را دچار مشکلات فنی بیشماری نمایید. همچنین با این عمل پردازشگرتان گارانتی خود را نیز از دست می دهد و در پایان شما به خاطر کمی افزایش سرعت با پردازشگری مواجه خواهید بود که کار نمی کند و راهی برای تعمیر آن هم وجود ندارد.

از افزایش سرعت یک پردازشگر استفاده های ناجور نیز به عمل می آید از جمله این که برخی سرعت یک پردازشگر را افزایش داده و آن را به عنوان یک پردازشگر سرعت بالا به فروش می رسانند که البته این امر غیر قانونی است. برای اطمینان از این که پردازشگرتان به آن دسته از CPU هایی که سرعتشان را دستکاری کرده اند تعلق نداشته باشد بهترین کار خرید سخت افزار از فروشگاه های مجاز و معتبر است.

گفته می شود که اگر مقدار RAM از یک حد معینی بیشتر شود، عملکرد ویندوز دچار مشکل می گردد.

▪ آیا چنین چیزی صحت دارد؟

این موضوع به سال 1374 بر می گردد. زمانی که شرکت Microsoft ویندوز 95 را به بازار ارایه کرد و شرکت Intel هم دو نوع مجموعه تراشه(Chipsets) را تولید نمود. این مجموعه تراشه ها عبارت بودند از 430TX و 430VX . این مجموعه تراشه ها محصولات خوبی بودند و پردازشگرهای Pentium را پشتیبانی می کردند، اما نقطه ضعف هایی نیز داشتند. یکی از این نقاط ضعف این بود که حافظه ی L2مرتبط با این مجموعه تراشه ها تنها قادر به شناسایی MB 64 اول از حافظه ی سیستم بود.

بسیاری از کاربران با شنیدن این موضوع اشتباهاً این نتیجه گیری را کردند که «عملکرد ویندوز هنگامی که حافظه از حد معینی بیشتر شود دچار اختلال می گردد». در حالی که چنین نتیجه گیری اصلاً درست نبود. چون تنها حافظه ی L2 با این مشکل روبرو بود و سایر اجزای سیستم چنین مشکلی نداشتند. در حقیقت چنین سیستم هایی نیز مانند سایر سیستم ها قادرند همانقدر از حافظه که سیستم عامل شان می تواند پشتیبانی کند را دارا باشند. برای مثال ویندوز x9 می تواند GB2 از RAM را پشتیبانی کند.

البته وقتی حافظه ی L2 به بازیابی داده ها از MB64 اول می پردازد، سرعت آن خیلی بیشتر از زمانی است که پردازشگر اطلاعات را از حافظه ای که بعد از MB64 اول قرار دارد بازیابی می کند. در هر صورت سرعت بازیابی اطلاعات توسط حافظه ی L2 و پردازشگر از سرعت دستیابی اطلاعات از طریق حافظه ی مجازی بیشتر می باشد. سیستم از حافظه ی مجازی وقتی استفاده می کند که خارج از حافظه ی اصلی اجرا شود.

برای پردازشگر دستیابی به حافظه ی مجازی که بر روی درایو دیسک سخت قرار دارد، زمان بیشتری می برد تا دستیابی به حافظه ی موجود بر روی برد اصلی می توان با افزایش مقدار حافظه از اتکا پردازشگر به حافظه ی مجازی کاست. البته محدودیت حافظه ی MB64 شامل سیستم های امروزی نمی شود. اما در هر صورت همواره بهترین کار برای شما نصب حافظه به اندازه ای است که برنامه های کاربردیتان به آن نیاز دارند. این مقدار حافظه برای کاربران مختلف فرق می کند و معمولاً از MB32 تا MB128 می باشد.

▪ آیا ویروس می تواند باعث خرابی درایو دیسک سخت شود؟

شما می دانید که ویروس ها می توانند موجب حذف و خرابی فایل های ذخیره شده بر روی درایو دیسک سخت شده و حتی ساختار سازمان یافته ی آن را تغییر دهند و به این ترتیب دسترسی به داده ها را دچار اختلال نمایند. اما آیا واقعاً می توانند از نظر فیزیکی باعث خرابی درایو دیسک سخت شوند؟ چنین چیزی خیلی بعید به نظر می رسد؛ در حقیقت تاکنون که این اتفاق نیافتاده است. حتی اگر ویروسی موجب شود که درایو دیسک سخت بر روی یک بخش (سکتور) بارها بنویسد، چنین به نظر می رسد که شاید این بخش دچار خرابی شود اما این احتمال بسیار غیر ممکن می باشد.

چرا که درایوهای دیسک سخت به گونه ای طراحی شده اند که می توان میلیون ها بار بر روی آنها نوشت. مهمترین چیزی که در مورد ویروس ها باید به خاطر داشت این است که آنها به داده ها حمله می کنند و با سخت افزار کاری ندارند. حتی وقتی که ویروسی به درایو دیسک سخت حمله کرده وساختار منظم آن را مختل می نماید و یا تنظیمات اصلی سیستم عامل را تغییر داده به نحوی که دیگر نمی توان به داده ها دسترسی پیدا کرد و یا کامپیوتر را راه اندازی نمود، باز هم این نرم افزار است که مورد هجوم و حمله واقع شده است. نه سخت افزار. برای مقابله با ویروس ها تنها راه حل، استفاده از نرم افزار ضد ویروس مناسب با ویروس وارد شده می باشد.

▪ هر چند وقت یکبار باید برنامه های کمکی که برای نگهداری از دیسک هستند مانند Def-ragmenter را اجرا کرد؟

اگر شما به طور مرتب برنامه هایی مانند Scandisk و Disk Defragmenter را اجرا می کنید دلیلی ندارد که برای آن برنامه ریزی کنید و در ضمن دفعات اجرای چنین برنامه هایی به میزان و نحوه ی استفاده از کامپیوتر بستگی دارد. برای روشن تر شدن مطلب، یک ماشین را در نظر بگیرید؛ اگر شما فقط در سطح شهر رانندگی می کنید و دائماً مجبورید ماشین را روشن و خاموش کرده و یا ترمز کنید در آن صورت بعد از هر 2500 مایلی که رانندگی کردید باید به تعویض روغن و فیلتر ماشین اقدام نمایید.

اما اگر بیشتر در بزرگراه رانندگی می کنید و مدت رانندگی تان نیز طولانی است در آن صورت بعد از هر 3500 یا 4000 مایل باید روغن و فیلتر را تعوض کنید. نگهداری از کامپیوتر نیز به همین نحو است. اگر شما از کامپیوترتان زیاد کار می کشید یعنی مکررا "به نصب و یا حذف برنامه های کاربردی و یا گرفتن و بارگذاری کردن تعداد زیادی فایل از اینترنت می پردازید در آن صورت باید برای نگهداری از درایو دیسک سخت برنامه ای نیز داشته باشید. اما اگر از کامپیوترتان تنها برای یکسری امور جزیی مانند بررسی پیغام های e-mail و یا آگاهی از وضعیت دسته چک تان استفاده کنید،در آن صورت می توانید فواصل اجرای برنامه های نگهداری کننده ی دیسک را طولانی تر نمایید. برای مثال برنامه ی Scandisk را ماهی یکبار و Disk Defragmenter را سالی دوبار اجرا نمایید.

▪ آیا همیشه یک مگابایت برابر است با 1048576 بایت ؟

این محاسبه درست است مگر وقتی که بخواهیم ظرفیت درایو دیسک سخت را اندازه بگیریم. چون در صنایع مربوط به درایو دیسک سخت از سیستم اندازه گیری ویژه ای استفاده می شود که یک مگابایت را برابر با یک میلیون بایت محاسبه می کند. اگر چه دو عدد 1048576 و یک میلیون بایت از نظر مقدار با یکدیگر فرق می کنند اما چون بر اساس دو سیستم اندازه گیری متفاوت بیان شده اند در اصل یکی هستند. با مثالی می توان این موضوع را توضیح داد: همه می دانیم که نقطه ی انجماد آب 32 درجه ی فارنهایت و صفر درجه ی سیلسیوس است و با وجود این که این دو درجه از نظرظاهری با یکدیگر فرق می کنند اما در اصل بیانگر یک دما هستند. در مورد ظرفیت درایو دیسک سخت نیز به همین نحومی باشد یعنی دو عدد 1048576 بایت و یک میلیون بایت معرف یک ظرفیت هستند که در دو سیستم مختلف اندازه گیری شده اند.

چنین تفاوتی که البته تولیدکنندگان درایو دیسک سخت درباره ی آن چیزی نمی گویند، موجب می شود که معمولاً ظرفیت درایو دیسک سخت همواره کمتر از چیزی باشد که برای آن اعلام گشته است. برای محاسبه ی ظرفیت واقعی درایو دیسک سخت تان به ترتیب زیر عمل کنید: ظرفیت درایو دیسک سخت که بر حسب گیگابایت است را بر عدد تقسیم کنید تا ظرفیت واقعی درایوتان برحسب گیگابایت به دست آید.

▪ آیا این درست که همواره به حافظه و یا فضای ذخیره سازی بیشتر نیاز است وهیچ گاه نمی توان به یک حد معینی از آنها اکتفا کرد؟

چنین سخنان اغراق آمیزی معمولاً از جانب فروشندگان کامپیوتر و یا افرادی است که می خواهند به داشتن اطلاعات زیاد در خصوص فن آوری تظاهر کنند. چنین سخنی مانند این است که به شما بگویند هیچ وقت پول کافی نخواهید داشت. البته ما هیچ وقت از پول سیر نمی شویم اما دلهره ی این را که پولمان کم باشد هم نداریم. با افزایش به حافظه و یا فضای ذخیره سازی نهایتاً به جایی می رسید که بیشتر از آن حد برایتان کاربردی ندارد. این حد برای اکثر کاربران مقدار 128 مگابایت RAM و GB20 درایو دیسک سخت است.

یک PC با چنین حافظه و فضای ذخیره سازی می تواند از هر گونه برنامه ی کاربردی و یا مجموعه داده پشتیبانی کند. علاوه بر این برای داشتن این مقدار حافظه و فضای ذخیره سازی نیازی به ارتقاء سایر بخش های سخت افزاری نیست و تنها باید هزینه ای حدود 000/400 تومان را تقبل کنید. یک چنین حافظه و فضای ذخیره سازی را معمولاً افرادی بکار می برند که کارهای گرافیکی بسیار زیادی انجام می دهند و یا بازی های فراوانی را بر روی درایو دیسک سختشان ذخیره می کنند که تعداد این افراد بسیار کم است.

▪ اگر CD در داخل درایو CD-ROM برای مدت زیادی باقی بماند و پس از استفاده از آن خارج نگردد ، صدمه ای به درایو وارد می شود؟

چنین کاری را تنها با یک دیسک نوری (Optical Disk) و یا یک دیسک ویدیویی دیجیتال(DVD) می توان انجام داد و در مورد سایر رسانه های ذخیره سازی همواره باید بعد از مصرف آنها را از درایوشان خارج نمود.

برای مثال وقتی یک دیسکت را در درایو فلاپی رها کنید، چون درپوش (شاتر) دیسکت وقتی که در داخل درایو است باز می باشد امکان دارد که قسمت مغناطیسی و یا حتی رابط های الکترومغناطیسی آن به گرد و غبار آلوده گردند که همین امر می تواند موجب خرابی داده های ذخیره شده بر روی دیسک شود. همین موضوع می تواند در مورد دیسک های LS-120، دیسک Zip و دیگر رسانه های ذخیره سازی که دارای درپوش (شاتر) هستند صادق باشد. بهترین کار این است که دیسک های مغناطیسی اتان را وقتی از آنها استفاده نمی شود در یک قفسه ی پلاستیکی نگهداری کنید.